Zoals bij iedereen inmiddels wel zo’n beetje bekend is ben ik de dorpspyromaan. Ik ben dol op vuur en dingen in de brand zetten. Maar weet je wat nou echt goed fikt? Geldersch brandhout! Dan hoor ik je denken, waarom zou geldersch brandhout nu beter branden dan ander brandhout? Ja, daar heb ik ook geen goed antwoord op, maar het is toch zo. Ik heb mijn beste vuurtjes gestookt met dat type hout. Ik weet niet hoe of waarom, maar het wordt gewoon heter, het blijft langer smeulen waardor het sneller weer in de brand vliegt wanneer je er nieuw hout op gooit. Sinds kort hebben we een vuurput bij ons in de tuin, dan weten mijn ouders in ieder geval zeker dat het veilig gebeurd en dat ik niet meer “per ongeluk” de coniveren van de buren erbij meeneem. Ik heb al honderd keer mijn excuses aangeboden en gezegd dat het niet met opzet ging. Maar volgens mij geloven ze me nog steeds niet volledig. Heel erg jammer.

Mijn obsessie met vuur en vlammen is al begonnen toen ik nog klein was zei mijn moeder. Als klein meisje zat ik al vol interesse naar de vlammen van onze open haard te staren. Later zetten ze wel eens een dvd van vlammen op als ik niet kon slapen en dan was ik binnen mum van tijd vertrokken. Misschien hebben mijn ouder me wel gemaakt tot de mini pyromaan die ik ben door me zo veel naar die dvd’s te laten kijken. Maar ik hou gewoon enorm van vuur. De kleur, het dansen van de vlammen en dan vooral de warmte die tot in je botten gaat. Dat is toch heerlijk!